o ostatnim dniu w tym roku.

Mam nadzieję, że teraz kiedy ten wpis się pojawia jesteście w równie szampańskich nastrojach jak my. Na podsumowania minionego roku jeszcze przyjdzie czas, więc dzisiaj zostawiam Was tylko z migawkami z naszego pożegnania mijającego roku oraz życzeniami:

Niech nadchodzący rok 2016 będzie dla nas i dla Was lepszy chociaż ciut od tego mijającego. Abyśmy znaleźli czas na to, co najważniejsze, abyśmy nie musieli nigdzie gnać, aby czasu starczało nam nie tylko na pracę, ale i na przyjemności…
Życzę tego i Wam i sobie z całego serca.

Paulina

o pierniczeniu.

No czymże byłby grudzień bez pieczenia pierniczków? No czym?
No właśnie… grudzień bez piernika być nie może.
Nie chwaląc się – wyszły nam w tym roku wyborne. I przypuszczam, dlaczego tak się stało. Mała Po jeszcze nigdy tak ochoczo nie pomagała w całym procesie produkcji. Od pierwszej do ostatniej partii pierników wkładanych do piekarnika dzielnie się udzielała. I jak do tej pory była to pomoc z serii: napraw po Polci co właśnie zepsuła. Tak w tym roku rzeczywiście mi pomagała i poszło nam raz dwa.
A więc pięknie pachnie, jest pysznie, czuć, że święta już tuż, tuż…

Ale tak naprawdę to wszystko mało istotne – najważniejsze było to:
„Mamusiu to był najpiękniejszy dzień w moim życiu!”

Bo rzuciłam wszystkim… chromolić nieumyte okna, brak choinki i brudną podłogę… Bo czymże to jest? czy to ważne? czy istotne?  nie. naprawdę nie.  Dużo ważniejszy jest ten czas wspólny. Przedświąteczny, świąteczny… wspólny. Nie obok siebie, nie z „nie teraz” na ustach. Nie dajmy się zwariować przedświątecznej gorączce, odpuśćmy gdzie można, a można w wielu miejscach, uwierzcie! spróbujcie wyluzować, a zobaczycie, że to będą najpiękniejsze dni w waszym życiu…

Na koniec mam jeszcze jedną małą niespodziankę, dla tych którzy dopytywali mnie o konto na instagramie. No długo się ugiąć nie chciałam. Długo. Ale dałam za wygraną i oto jestem. Przygodę co prawda rozpoczynam dopiero, ale jakby kto był ciekawy co u nas tak bardziej na co dzień to zapraszam tędy. Mam nadzieję, że nie zawiodę :)

o świątecznych wiankach, czyli o co chodzi z tym wiankiem?

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że w tym roku wyrobiłam 200% normy jeśli chodzi o wianki świąteczne. Zrobiłam ich tyle, że całkiem straciłam rachubę… myślę, że będzie ich około 100! Nie zrobiłam wszystkim zdjęć zanim poszły w świat, bo zwyczajnie nie miałam na to czasu, ale coś niecoś na zdjęciach też uchwyciłam…

Co mnie jednak zdziwiło najbardziej to pytanie – „Ale o co chodzi z tym wiankiem?” i żebym to jeszcze raz została zapytana, ale nie… zdarzyło się to kilka razy. A więc już spieszę z odpowiedzią.
Odkąd pamiętam to podobały mi się wszelkie wianki, wieńce i wianuszki, które pełniły rolę dekoracyjną. Zawsze marzyłam, że kiedyś przyjdzie taki czas, kiedy sama powieszę wianek na swoich drzwiach… No i stało się. Szybko w naszym domu pojawił się na drzwiach pierwszy wianek, potem, drugi, trzeci… teraz już zawsze jakiś na drzwiach wisi. Uważam, że wianki na drzwiach wejściowych to jedna z najładniejszych dekoracji. Taki wianek już od progu krzyczy wszystkim odwiedzającym „dzień dobry”, jest takim miłym akcentem, zwykle wywołującym uśmiech.
Oczywiście okresem, w którym wiesza się najwięcej wianków na drzwiach jest czas bożonarodzeniowy, bo tak naprawdę wieniec na drzwiach, choinka oraz trochę światełek tu i ówdzie i mamy nastrój świąteczny gotowy!
A jaka geneza wieszania tych wianków na drzwiach? naturalnym skojarzeniem było dla mnie, że to nawiązanie do wieńców adwentowych. Przekopałam trochę internetów w tym temacie i okazało się, że bingo!  to właśnie to. Co prawda w Polsce typowych wieńców adwentowych nie umieszcza się na drzwiach, a wiesza pod sufitem lub ustawia w widocznym miejscu np. na stole. Ale już w tradycji anglosaskiej wieńce adwentowe wiesza się na drzwiach domu, a drugi w miejscu spożywania posiłków.

A gdzie jeszcze można powiesić wianek? wymarzonym miejscem jest kominek! jedyna rzecz, której mi brakuje z poprzedniego mieszkania to właśnie kominka!  och już go widzę oczami wyobraźni przystrojony na święta… ogień trzaska aż miło, nad nim wisi świąteczny wianek, obok ułożone drewno na opał… ach! widzicie ten sam obrazek? :)
Inne miejsce , które równie dobrze wyeksponuje urodę świątecznego wianka to drzwi szafy. Najlepiej starej, drewnianej, rzeźbionej… a na niej dwa małe wianuszki na każdym ze skrzydeł drzwiowych po jednym… też pięknie, prawda?
Nie mam jednak teraz ani kominka ani cudnej, starej szafy, więc pozostają mi tylko drzwi wejściowe… co jednak zrobić jeśli wianek się na nich chce zawiesić, a nie chce się ich zniszczyć? Podzielę się więc z wami moim starym, sprawdzonym sposobem.

Co potrzebujemy?
– żyłka lub drucik florystyczny ewentualnie ozdobna wstążka- gwoździk
– młotek.

Najpierw musimy zdecydować czy chcemy, aby mocowanie było widoczne czy nie. Jeżeli ma być widoczne to wieszamy wianek na najładniejszej wstążce jaką mamy. Jeżeli nie to decydujemy się na żyłkę lub drucik. Gwoździk wbijamy u samej góry drzwi, jednak nie z przodu, a na górnym rancie. Następnie na gwoździku zaczepiamy wstążkę lub drucik (żyłkę). Gwarantuję, że po ściągnięciu wianka gwoździk nie będzie widoczny, a i szkody wielkiej drzwiom nie wyrządzimy. U nas wianki wiszą tak cały czas i nie spadł z drzwi ani jeden, więc z czystym sumieniem ten sposób mogę polecić!

Co mi jeszcze pozostaje na koniec? zaprosić do mojego wiankowego kącika... zostało ich tam jeszcze dosłownie kilka sztuk do wzięcia. Może ktoś zapragnie przyozdobić nimi swoje drzwi na święta?